Alweer op fietstrektocht? Deze keer in Portugal, na een waterig avontuur in Engeland zijn we toe aan wat beter weer onderweg. Door buiten het vakantieseizoen te gaan hopen we de grootste drukte te vermijden.
In Portugal zijn we nog nooit geweest, maar met onze voorkeur voor Zuid-Europese landen zijn we benieuwd hoe het ons zal bevallen.
De komende weken zullen we van zuid naar noord op de fiets de kust verkennen.
We vertrekken rond half vijf 's middags met het vliegtuig naar Portugal om, rond zes uur, in Porto te landen. Een half uurtje later vliegen we door naar Lissabon vanwaar we weer doorvliegen naar Faro.
’s Avonds laat sleutel ik op het vliegveld van Faro de fietsen in elkaar, de pedalen moeten er weer op, het stuur moet recht. Dan nog de banden op pompen en de fietstassen erop.
We rijden weg richting het kampeerterrein, dat vlakbij en vrijwel aan de kust ligt. Door aangename warmte en kruidige geuren van de vegetatie hier gaan we op pad, fietsend in het donker met de zaklantaarn in de hand.
Tegen elf uur uur, komen we aan bij het kampeerterrein, Praia de Faro, eigenlijk te laat om er nog op te mogen maar we kunnen erop. In ’t donker sla ik op goed geluk de tent op, de haringen zakken makkelijk in het zand.
Morgen zien we verder.
Na de proloog van gisternacht begint vandaag de eerste echte etappe. Onder een lekker zonnetje, dat voor een aangename 25 graden zorgt, fietsen we achterlangs de kust. Over lekker rustige wegen met niet geheel egaal te noemen wegdek genieten we van de omgeving, vast net als de schaapsherder die we onderweg tegenkomen.
Na het flaneren op de fiets door het mooie glooiende landschap bereiken we een grote kustplaats waar het zowaar een beetje gaat miezeren.
Na zo’n 55 kilometer besluiten we deze dag in Armação de Pêra. Hier staan we vrijwel alleen op een mooi groot kampeerterrein, het zwembad nog dicht, voor de Portugezen is het nu nog te koud.
Het begin van de rit van Armação de Pêra naar Sagres wordt een voortzetting van de rit van de vorige dag. Ook nu fietsen we door het glooiende landschap van de Algarve dat af en toe wordt onderbroeken door de monding van een rivier zoals bij Portimão of een mooie baai bij Argos. De laatste blijkt ook nog eens en mooi stadje te zijn. Een mooie plek om van onze luncht te genieten aan de boulevard.
Vanaf Argos wordt wegdek slechter, brokkeliger, maar gelukkig valt dat in het niet bij de harde tegenwind die toeneemt naarmate we dichter bij de zuidwest kaap, Cabo de São Vicente, komen.
Tegelijk wordt het landschap steeds droger en het wegdek schaarser. Via onverharde wegen bereiken we na 68 kilometer onze kampeerplek bij Sagres.
We zitten hier vlakbij, Cabo de São Vicente, de Zuidwestkaap van Europa, die we deze dag eens zullen verkennen.
We wandelen langs het strand aan de oostkant van het schiereiland, en later door de duinen en over het strand aan de westkant.
Op de punt van het meest oostelijke van de drie schiereilandjes, die ten zuiden van Sagres staat een oud fort, dat nemen we in.
Op het kampeerterrein zijn we voor het eerst niet de enigen, er staan veel kleine tentjes net als die van ons. De Kaap bereiken en zien heeft toch iets speciaals.
